Baserriaren barnean
maizterra dabil ixilpean
Malkoak eziñ ixkutatuz
Malkoak eziñ ixkutatuz
Ta lurrera ta begira
Ta begira ta lurrera.
Emaztea dijoa aruntz
Gero dator onuntz
Eta dabill aruntzaka
Ta onuntzaka
ta lurrera ta begira
Ta begira ta lurrera.
maizterra irtetzen da etxetik
Tristerik tristerik
Ta aurreratzen dijoalarik
Bere sendiaren aurretik
Negar dagila begitik
Au dasa biotz biotzetik:
Atoz atoz neure emaztea
Atoz atoz neure alabea
Zeuek ere neure semetxoak
Denok seika aitaren atzetik
Atozte amaren gonari eldurik
Ezaitezte egon tristerik
Zeuen aitak sasoia badu
Ta goseak ilko ez gaitu.
Zapuztu badigu kabia
Nik billatuko det berria
Nik billatuko det berria
Ta len baño obia.
Orain besoa altxatzen du
Baserria agurtu nahi du
Bere sendia begira dauka
Ta au dasa
Indartuz abotsa:
Agur baserria
Afur agur baserria
Zeuregan bai
Zeuregan emaztearekin
Egin nuen neure kabia.
Or azitzen ninjoan
Jainkoaren legean
Neure sendia
Orain zitalkeri batek
Kentzen dit guztia
Zapuzten dit kabia
Kentzen dit baserria
Agur baserria bai
Agur baserria
Zu maite zaitut
Bañan ez zeure nagusia.
El Pueblo Vasco, 1935-XII-17