O! Arantzazu’n zutiñik zagozan Birjiña
Gerturik datorkizunari emateko zoruna.
Zureganatuz natorkizu apalki eskatzera
Aberi au gaizkatu zazun antziñera.
Dakuskezu Aitzgorritik zorroztuz begia
Zein menperatua datzan Ama Euskaria
Bere eskuak loturik dagoz, loturik.
Ez dabilkike ez arririk ez makillarik
Eta ezin, ezin aurka egin dezake
Datozkiolarik aneika suge.
Dakuskezu su garraren mingainez
Iurtzirik soinekoa nola doan errez,
Errez soinekoa eta gorputza berriz miñez,
Miñez daukalarik askan ura aparrez.
Urrundurik begiak damazkizularik,
Damazkizularik eta dakuskezularik,
Kantauri-itxasoak orroaka dabilki
Euskaria deritzan itxas-ontzi...
An dijoa Azkatasuna sendo eta gazte
A! baleuzka esku indartsuak azke.
Nola endaitzari eldurik,
Ekaitzaren miñak zapaldurik,
Kaira dijoaken azker eta zutiñik...
Bañan eskuak dagoz loturik
Ta begiak ez dakuste eriotza baizik...
Ez dakuste eriotza baizik
Orruz inguratuz datorkiolarik.
O! Ama Birjiñ zoragarria
Dakusgu eriotzaruntz aberria?
Iltzera al doa ama Euskaria?
O! errukituz zoazkio,
Zoazkio igorriz aingerua,
Lokarritik askatuz eskua
Ekaitzetik izan dedin gaizkatua.
Egizu gure aberria laister azkatua,
Egizu loikeritik garbitua,
Laister izan dedin zoriontsua.
Egizu, egizu, Ama Birjiña.
Damayozu Euskadi’ri zoriona.
1935-IX-27