ILLARGIAGAZ MAITEAREKIN IZKETAN
Orain nagola begira oyatik,
Doaztela urrutira begiak leyotik,
Illargia dagola zintzilika zerutik...
Zu, ene maitea, oroimenera zatozkit.
Eta zakust etzanda luzerik,
Oi garbian garbi-garbirik,
Zakust urruti urrutitik
Irudimenaren biotz eta begitik.
Jauzka bategaz oitik leyoratzen naiz
Ta zerura begira jartzen naiz.
Jaiki zaite zu ere,
Jaiki zaite, bai,
jaiki zaite leyora.
Begira zazu zerura
Ta an dagon illargira.
Urruti gaude gu
Bañan illargiagaz,
Urrezko ixpilluagaz
Bertaratu gaitezke...
Mintzatu dezakegu
Ta ikusi gaitezke.
Ara nun orain leyoan
Zein ederki zakusdan...
Ta zein eder zeran!
Ta zein garbiki entzuten dizudan!
Itz, itz egin, ene maitea,
Itz egin aspertu arte,
Gaur degu gau luzea
Ta itz egin argitu arte.
¿Bañan ze eztul, ene maitea,
Etorri zaizu lapurtzera elea?
¿eztulka zaude
Eztulka zaude, ene maitea?
Zoaz, zoaz gelaren barnera,
Zoaz oyaren epelera
Lo sakon bat egitera...
Ni ere banoa lotara...
Eta Jainkoak gabon dizula.
El Día, 1935-XII-8